Tomasz Karawajczyk, pszczelarz z sercem, odziedziczył swoją pasję do pszczół po dziadku i wujku, którzy również byli doświadczonymi pszczelarzami. Jego korzenie w pszczelarstwie sięgają głęboko, co przekłada się na jego zaangażowanie i zrozumienie tego rzemiosła.

Niezależnie od dziedziczonych tradycji, Tomasz stale poszerza swoją wiedzę, zdobywając doświadczenie od różnych praktyków pszczelarskich. Jest otwarty na nowe technologie i doskonale orientuje się w najnowszych osiągnięciach w dziedzinie pszczelarstwa. Jego pasieka to miejsce, gdzie harmonijnie łączą się tradycja i nowoczesność, gospodarując na dwóch różnych typach uli: Wielkopolski i Apipol.

Miłość do pszczołom to dla Tomasza więcej niż tylko praca – to głębokie uczucie i szacunek do tych pracowitych istot. Jego motto życiowe to „robić coś z pasją„, co doskonale odzwierciedla zaangażowanie w pszczelarstwo.

Tomasz nie traktuje pszczół jedynie jako źródło miodu. Jego podejście opiera się na przekonaniu, że ich ciężka praca zasługuje na szacunek, a pozyskiwanie miodu powinno odbywać się w granicach rozsądku. Jest nie tylko pszczelarzem, lecz również opiekunem swoich pszczół, wspierając je w chorobach i dbając o ich dobrostan.

Zawodowo Tomasz pracuje jako Scientist for Drug Discovery Database Solutions Computational Chemistry, ale każdą wolną chwilę poświęca pszczołom lub wsparciu kolegów pszczelarzy. Jego otwartość i radosne podejście do życia przyciągnęły go do świata pszczelarstwa, gdzie spotkał niezapomnianego Mariana Opokę. Opoka często powtarzał, że „kto ma pszczoły, ten ma świat wesoły„. Tomasz, podzielając to przekonanie, poświęca czas na łączenie ram pszczelich, drutowanie, wtapianie węży, i przede wszystkim na rozmowy z pszczołami. To dla niego nie tylko zajęcie, ale także nauka cierpliwości i szacunku do naturalnego rytmu życia pszczół.