Rośliny miododajne w Polsce
Kilka słów o kwiatkach.
Rośliny miododajne nazywane są często pożytkiem pszczelim. Mają one wykształcone miododajne kwiaty o różnorodnych kolorach i zapachach. Ze względu na swój atrakcyjny wygląd i woń, przyciągają do siebie owady, w tym także pszczoły. Roślina miododajna charakteryzuje się długim okresem kwitnienia. Dostarcza pszczołom składników pokarmowych, służących do produkcji miodu. Kwiaty miododajnych roślin są dla pszczół źródłem surowca do produkcji mleczka pszczelego, miodu i przede wszystkim siły rodziny.
Do najbardziej miododajnych roślin należą: facelia błękitna, której wydajność wynosi 300 kg/ha, chaber bławatek: 300 kg/ha, lebiodka pospolita i przegorzan kulisty – 500 kg/ha oraz mikołajek płaskolistny 700 kg/ha. W uprawie polowej nostrzyk biały osiąga nawet 680 kg/ha. Najbardziej miododajnymi drzewami są: lipa drobnolistna i szerokolistna, których wydajność dochodzi do około 200 kg/ha.
Wbrew temu, że petunie, surfinie i pelargonie zdobią niejeden balkon, nie są to kwiaty atrakcyjne dla pszczół. Już zwykła koniczyna czy mlecz w trawie przed blokiem jest stołówką nie jednego zapylacza błonko skrzydłowego. Błonkoskrzydłe uważane są za rząd owadów o największym znaczeniu dla gospodarki człowieka: wiele z nich odgrywa przeogromną rolę w zapylaniu roślin, inne to pasożyty owadów szkodliwych, będące naturalnym regulatorem ich liczebności. Dla porównania sady, krzewy owocowe jeśli nie posiadają dużo owoców, trzeba się przyjrzeć na wiosnę, czy są oblatywane przez zapylacze.
źródło: https://www.poradnikzdrowie.pl
Do pionierów racjonalnej hodowli pszczelej należał ksiądz dr Jan Dzierżon znany, nie tylko ogółowi pszczelarzy, jako odkrywca praw rządzących rozwojem rodziny pszczelej, a także jako pszczelarz praktyk, popularyzator, społecznik i badacz.
Jan Dzierżon 1811-1906