Murarka ogrodowa, podobnie jak trzmiel, poszukuje pokarmu w niewielkiej odległości od gniazda. W korzystnych warunkach pogodowych i przy dużej obfitości pokarmu wylatuje na odległość 100-200 m od gniazda. Loty na większe odległości (300 m i dalsze) zdarzają się wtedy, gdy kolonia znajduje się blisko dużej plantacji lub gdy pszczołom w najbliższym otoczeniu zaczyna brakować pokarmu. Samice murarki ogrodowej pracują najkrócej na kwiatach, ale skuteczność zapylania jest równie wysoka jak pszczoły miodnej.
Samice murarki ogrodowej wylatując po pokarm zbierają jednocześnie nektar oraz pyłek. Odwiedzające kwiat owady kontaktują się z jego częściami generatywnymi, przez co każdorazowo dochodzi do zapylenia. Przy ocieraniu się owadów o pręciki pyłek się osypuje i łatwo przyczepia do silnie owłosionego ciała zwierzęcia, a następnie równie łatwo przykleja się do wydzieliny znamienia słupka kolejno odwiedzanego kwiatu.
Murarka ogrodowa wykorzystywany jest, jako owad zapylający rośliny sadownicze. Wysoka skuteczność zapylania, łatwość obsługi gniazd murarek oraz brak agresywności w stosunku do ssaków przemawiają za wykorzystywaniem tych owadów jako alternatywy dla pszczoły miodnej.